Daha sonra, Gennes École Normale Supérieurea devam etti. Écoleü 1955'de bıraktıktan sonra, Commissariat à l'Énergie Atomiqueın Saclay Merkezi'nin, A. Abragam ve J. Friedel'in tavsiyeleriyle, araştırma mühendislerinden biri oldu, çoğunlukla nötron yayılması ve manyetizma alanlarında çalışıyordu. Doktora tezini 1957'de savundu.
1959'da Kaliforniya Üniversitesi'nde, Berkeley'de C. Kittel ile birlikte postdoktora misafiriydi ve daha sonra 27 ayını Fransız donanmasında geçirdi. 1961'de Orsay Üniversitesi'nde yardımcı doçent oldu ve yakın zamanda Orsay süper iletkenler grubunu kurdu. 1968'de, sıvı kristaller üzerinde çalışmaya başladı.
1971'de Collège de France'da profesör oldu ve (Saclay ve Collège de Franceın birlikte bir hareketi olan) polimer fiziğindeki STRASCOL'da çalıştı. 1980'den sonra yüzeyler arası sorunlarla ilgilendi. ıslanma ve adezyon'un dinamiği.
1989'da Lorentz madalyasını ve Wolf ödülünü aldı. 1991'de Fizikte Nobel ödülünü aldı. Daha sonra École Supérieure de Physique et de Chimie Industrielles de la Ville de Paris (ESPCI)'nın direktörü oldu ve bu makamında 1976'dan 2002'deki emekliliğine kadar kaldı.
P.G. de Gennes ayrıca Fransız ve İngiliz Fiziki Topluluğu’ndan Holweck Ödülü’nü; Fransız Bilim Akademisi’nden Ampere Ödülü’nü; Fransız CNRS’den altın madalya; İtalyan Akademisi’nden Matteuci Madalyası; İsrail’den Harvey Ödülü’nü ve APS ve ACS’den polimer ödüllerini kazanmıştır.
Nobel ödülü fizikçiye, "basit sistemlerin düzen fenomenindeki çalışmalardaki gelişmelerin, maddenin daha karmaşık sistemleri için, özellikle likit kristaller ve polimerler için, genelleştirilebileceği keşfi dolayısıyla" verilmiştir.
Son zamanlarında, tanecikli malzemeler ve hafıza objelerinin beyindeki doğası ile ilgili çalışan Pierre-Gilles de Gennes, 18 Mayıs 2007 tarihinde Orsay'da öldü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder